Mijn persoonlijke verhaal over identiteitsmarketing
2007 – De grote stap…
In oktober 2007 verhuisden we met onze jonge kinderen naar Holten. We ruilden onze koopwoning in Delft, die we twee jaar eerder gekocht hadden, in voor een huurwoning in een dorp waarvan we allebei nog nooit gehoord hadden, waar we nog nooit geweest waren en waar we niemand kenden. We hadden allebei onze goedbetaalde, vaste banen opgezegd op basis van een jaarcontract voor mij bij Mercurius Marketing in Almelo. Ik begon aan een baan in een commerciële omgeving waarin ik zelf mijn broek diende op te houden, terwijl ik mijn hele werkende leven in de veilige schoot van de universiteiten van Delft en Rotterdam had verkeerd. Kortom, alles was nieuw en het geld vloog de deur uit dankzij onze dubbele woonlasten. Een paar maanden na ons vertrek brak namelijk de crisis uit waardoor ons huis onverkoopbaar bleek. Bovendien moest Kristina nog op zoek naar een nieuwe baan.
Wat dreef ons destijds om dit te doen? Waarom kozen we voor deze ingrijpende, onzekere stap in ons leven, terwijl we het prima voor elkaar hadden in Delft?
…die eigenlijk niet zo groot bleek
Wat ons dreef was dit: we wilden weg uit de Randstad, een ander leven leiden. Een leven dat beter bij ons paste en dat wij voor onze kinderen wilden. Minder gejaagd, meer ruimte en lucht. We kozen hiervoor zonder dat we wisten wat ons te wachten stond, zonder enige garantie op succes. We lieten onze hoofden voor wat ze waren en kozen op gevoel.
Het bleek een gouden stap te zijn. Vanaf het allereerste begin was het goed. Ondanks alle onzekerheid en financiële offers die we moesten brengen (ons huis in Delft heeft ruim 2 jaar lang te koop gestaan), werden we vrijwel dagelijks bevestigd dat we de goede keuze gemaakt hadden. Ik merkte dat in het bijzonder in mijn werk. Hoewel ik altijd met plezier gewerkt had op de universiteit en er ook gewaardeerd werd, deed ik nu voor het eerst iets wat er voor mijn gevoel echt toe deed: andere mensen en organisaties helpen om dezelfde ‘ontdekking’ te doen die ik gedaan had: dat werken vanuit identiteit, vanuit datgene wat er voor jou echt toe doet, je leven in positieve zin op zijn kop zet en werkelijk zin geeft. Ik vind het mijn meest waardevolle levenservaring tot nog toe. Het heeft me vrij gemaakt op een manier die ik nooit had kunnen bedenken.
2011 – Het einde van Mercurius
Mijn volgende ervaring met de kracht van identiteit vond plaats in 2011. Ik was inmiddels mede-eigenaar geworden van Mercurius Identiteitsmarketing (samen met Gert Disberg en Paul Mersmann). We hadden ongeveer 15 mensen in dienst. Fijne collega’s die samen met ons werkten aan onze grote droom: het realiseren van de betekeniseconomie. Door meer identiteitsmarketeers aan te nemen en op te leiden wilden we ons gedachtegoed laten groeien binnen Nederland en meer organisaties vanuit identiteit laten werken.
Het liep anders. Identiteitsmarketing bleek voor veel collega’s geen gemakkelijk vak om te leren en om de kost mee te verdienen. Na enkele jaren tevergeefs geprobeerd te hebben om een team van volwaardige en onafhankelijke identiteitsmarketeers te vormen, trokken Paul, Gert en ik de conclusie dat we niet op deze weg wilden doorgaan. Het werkte niet, wij kregen het niet voor elkaar. We waren enkel nog bezig met onze eigen organisatie terwijl we ons bedrijf juist hadden opgericht om andere organisaties verder te helpen. Ons voortbestaan stond op het spel, zowel principieel als zakelijk.
Een moeilijk maar onvermijdelijk besluit
We stonden voor het moelijke besluit om onze collega’s te vertellen dat we niet met hen verder wilden gaan omdat we er geen vertrouwen meer in hadden. Tegelijkertijd was het voor ons duidelijk dat we niet anders konden dan terugkeren naar ons bestaansrecht en daarmee naar onszelf, als oprichters. Als we dat niet zouden doen, zouden we precies datgene geweld aandoen waarvoor we stonden en waarover we andere organisaties adviseerden. Dat kon simpelweg niet.
Het was geen leuke periode. We maakten eenzijdig de verkering uit en dat leidde begrijpelijkerwijs tot soms heftige emoties en verstoorde relaties met mensen op wie ik gesteld was geraakt. Waar ik eerder een flinke financiele prijs had betaald door het vertrek uit Delft, betaalde ik nu een grote emotionele prijs voor het vasthouden aan mijn identiteit. Maar het was goed, want onvermijdelijk. Mercurius Identiteitsmarketing hield op te bestaan en werd de Betekenisfabriek met Gert, Paul en Kaj als identiteitsmarketeers en Karin als steun en toeverlaat op kantoor.
2017 – Van De Betekenisfabriek naar De Zaak van Betekenis
Ook mijn recente vertrek bij de Betekenisfabriek en de oprichting van De zaak van Betekenis is een typsich staaltje identiteitsmarketing. Deze keer werd mijn bestaan op de proef gesteld doordat Gert en Paul besloten dat zij met de Betekenisfabriek een weg wilden inslaan die ik niet kon en wilde volgen. Opnieuw werd ik vervolgens bevestigd in het vermogen van identiteit om richting te geven aan mijn leven. Zelfs terwijl ik de schok ervoer over het ‘verlies’ van mijn dierbare kameraden van de afgelopen 10 jaar, wist ik direct dat het goed was. Slechts enkele uren later zag ik heel helder mijn nieuwe bestaan voor me. En merkte ik dat ik er echt naar uitkeek om deze nieuwe uitdaging op te pakken en er iets moois van te maken. Weet ik hoe het gaat uitpakken? Absoluut niet. Weet ik dat het hoe dan ook goed zal zijn? Jazeker. Omdat ik dat doe wat ik echt belangrijk vind, wat ik het liefste doe en wat ik, zo weet ik inmiddels, goed kan.